Als we het internetcafe uitlopen is het al donker. We besluiten wat te gaan eten in een bistro. Heerlijke gegrilde kip, pasta´s, patatjes enz. Overvol verlaten we de tent omdat we spontaan de rekening krijgen. Hoezo u wordt vriendelijk doch dringend verzocht het pand te verlaten…! Moe en enigsinds koud (fris eigenlijk) kruipen we in bed.
Woensdag 10 september ´08
Wat een belabbert bed en wat was het fris vannacht. In plaats van airco of fan is een extra deken hier niet overbodig. Als we uit het raam kijken worden we wat vrolijker, half bewolkt met een waterig zonnetje. In het dorpje ontbijten we. Scrambled egg with toast.. eindelijk. De hele week thuis al geen ei meer gegeten omdat je meestal op vakantie elke ochtend ei krijgt. En nu, pas de eerste, na een week! Hij smaakt goed.
Om half tien worden we opgehaald met een 4×4. Een tour voor ons twee naar een klein charmant familiebedrijf waar ze koffieplanten kweken, plukken, drogen, branden, vermalen of niet, verpakken en verkopen/ exporteren. Kortom het hele proces. Alles nog authentiek met de hand. Onze gids spreekt goed engels dus de hele aangelegenheid is erg interessant en alle vragen kunnen we ruimschoots stellen. Aan het einde gaan we boven naar het koffiehuis en mogen we diverse koffiesoorten proeven. Heerlijk, volgens Ruud dan. Na elke nipje snak ik naar water maar helaas… De likeur die gemaakt wordt van de bonen is overigens wel lekker. Blokje ijs erbij en dan… Het is pas half 12.
We verlaten de koffieplantage/ fabriek en worden een eind verder op de weg gedropt. Hier schijnt een prachtige watervaltocht te beginnen dwars door cloudforest. Onze gids verteld dat we gewoon de weg moeten vervolgen en dat we dan vanzelf weer in Boquete aankomen. Beetje vreemd want onze hoteleigenaar zei toch echt dat het een tocht was met een dead end. Kortom dezelfde weg terug en dan iets rijdens aanhouden terug naar het dorp. Aangezien er geen andere weg te bekennen is en een andere soortgelijke tocht minstens 2 km bergopwaarts begint besluiten we toch maar de weg af te lopen. Op zich niet slecht, mooi doorkijken op bruggetjes, rotspartijen en een kabbelende rivier. Maar toch, als je weet dat je ook door cloudforest kan struinen… Na ruim een uur stopt er een auto naast ons, de hoteleigenaar. Hij vraagt oprecht verbaast of we de watervaltocht nu al gedaan hebben. Niet dus, hij biedt aan ons naar het begin te brengen. Perfect. Een kwartiertje later staan we voor een karrespoor dat ons dwars door het bos laat lijden. Het karrespoor gaat over in een klein, af en toe steil paadje met tegen het einde aan een pad wat je zelf nog moet bedenken. Nagenoeg onbegaanbaar wringen we ons zelf verder en verder het woud in. Af en toe vangen we een glimp op van een klein stroompje vallend water. Tot we echt niet verder kunnen. We staan tegen een 100 meter hoge rotspartij aan met een prachtige waterval. Het is toch de moeite waard geweest. Alleen de tocht al hoor. De vegetatie is toch wel wezenlijk anders dan het regenwoud in El Vallee. Eindelijk weet ik het verschil!
We eten staand onze lunch (brood met kaas, je blijft toch nederlander) en besluiten rap terug te gaan. De lucht ziet inmiddels zwart en de onweer weerkaats tegen de rotsen. We zijn nog geen drie meter op weg of de eerste druppels vallen. Twijfelend of de poncho´s zullen pakken zijn we al te laat. Met bakken komt het uit de hemel vallen. Een echte tropische regenbui. Zo goed en zo kwaad als het gaat toch de poncho´s aan. Dapper proberen we het pad terug te vinden. Halverwege is het weer wat droog en staan we lachend foto´s te maken over onze belachelijke verschijning. Het is maar goed dat er verder geen sterveling te bekennen is. Wat we dan nog niet weten is dat dit pas het begin was…
Bijna aan het eind van onze toch komt er nog zo´n zelfde bui uit de lucht vallen, aangezien we de poncho nog aan hebben zijn we beter voorbereid. Bij de weg aangekomen schuilen we in een bushokje. Trekken onze poncho´s uit en wachten op vervoer terug. Zoveel auto´s en busjes er reden toen we nog op de weg liepen zo weinig zijn het er nu. Uiteindelijk toch een pick up met open laadbak die bereid is ons mee te nemen naar Boquete. Aangezien we vieze natte schoenen hebben en deze mensen erg veel spullen op de achterbank hebben liggen kruipen we in de laadbak. Wat een goed idee. We zijn nog geen vijf minuten onderweg of er volgt een herhaling van de eerste twee buien. Tropisch, en toch koud. De laadbak vult zich langzaam met water en bij elke hobbel wordt onze kont nogmaals door het water gehaald! Doorweekt, met deels dooie en deels blauwe handen komen we een klein half uurtje later in Boquete aan. Wat een middag…
Snel douchen en dan naar de kroeg voor een warme bak koffie en een kop thee. Hier gaan ook de boeken van alle landen open en storten we ons vol overgave op onze rondreis. Wat gaan we doen, en vooral wat gaan we schrappen. Keuzes, keuzes en nog eens keuzes.. het leven van een backpacker in tijdnood is niet altijd even makkelijk..!
We eten bij dezelfde bistro waar we weer dezelfde mensen ontmoeten als in El Vallee, gister in Boquete, gister in de bistro en vandaag.. Onder het genot van een biertje kletsen we bij en vergelijken we onze planningen. Wat we hun twee dagen eerder hebben aangeraden (en zij dit nu in hun planning hebben opgenomen) hebben wij er net weer uit gegooit. Het blijft lastig.
Tegen elfen liggen we op bed. Dit keer met een extra deken bij de hand!
