Woensdag 21 december:
We slapen uit. Het is bijna 9.00 uur als we opstaan. Heel rustig aan nemen we een douche en nestelen ons daarna in een stoel voor het ontbijt. We zitten nog te bedenken wat we zullen doen vandaag als er twee franse dames en een duits stel vragen of we naar het Crater Lake gaan. Ze willen graag een lift. Ach ja, waarom niet. Tegen 11.30 uur proppen we ons met zes man in de auto en kunnen we op pad. Het is maar een half uurtje rijden tot de ingang. Hier kunnen we twee dingen doen. In het game park een rondje rijden en wild spotten en naar het Lake om te wandelen. Beide klinken goed en al snel zijn we het erover eens dat we eerst het rondje rijden en dan afsluiten met een wandeling.
Ondanks dat het midden op de dag is en bloedheet zijn de zebra’s, giraffen, warthogs en gazelles in grote getale aanwezig. Onze lifters vallen van de ene verbazing in de andere (het is hun eerste park, al zijn ze al maanden in Afrika) en al snel fungeren wij als een soort gids. Haha.. da’s weer eens wat anders. Als alle foto’s gemaakt zijn rijden we naar het kratermeer voor de wandeling. Nou ja, een meer. ‘t Is eigenlijk een groot uitgevallen plas water, met een fantastisch uitzicht, dat wel. En na slechts een kwartiertje lopen spotten we 8 van de 9 flamingo’s die hier wonen. Niet veel later ontmoeten we zes giraffen (wauw, vanaf een onderaanzicht zijn ze nog groter) en zelf de enige hippo laat zijn kop nog even boven het water uitsteken. Tijdens de rest van de wandeling banen we ons een weg door de bebossing. Het heeft de laatste weken extreem veel geregent dus het waterpeil is aan de hoge kant waardoor het wandelpad onbegaanbaar is geworden. Een klein uurtje later zijn we rond. Al kletsend genieten we nog na aan de rand van het water. Het is inmiddels bijna 17.00 uur als we nog even langs het uitzichtspunt lopen om vervolgens weer in de auto te stappen en terug te rijden naar de campsite. Een douche en heerlijke blik maaltijd verder zitten we met z’n allen in het restaurant voor een biertje.
Donderdag 22 december:
De wekker gaat, het is 06.15 uur. Meteen hebben we spijt dat we met Felix en Francesca (het duitse stel van gister) hebben afgesproken om te gaan fietsen in Hell’s Gate National Park. De puf is eruit en we vragen ons af wat de meerwaarde van dit park zal zijn ten opzichte van alle andere parken die we reeds gezien hebben. Maar ja, afspraak is afspraak. Ik maak hen wakker en enige tijd later komt een slaperige Francesca aanlopen om te vertellen dat ze niet mee gaan. Ze blijven nog even slapen. Tja, dan is de verleiding toch wel heel groot om ook niet te gaan. We gooien nog een muntje op en besluiten dan inderdaad niet te gaan. Het is bijna 07.30 uur als Francesca weer aan komt lopen. Als we nog heel even wachten gaan ze toch mee. Ai, maar we hadden eigenlijk besloten om niet te gaan. Geen probleem, zij gaan en wij niet. We horen vanavond wel hoe het is geweest.
Al snel zitten zij op de fiets en staan wij onder de douche. Na het ontbijt en een kopje thee rijden we naar Naivasha town. Hier lopen we rond en vermaken ons een uurtje in het internetcafé. Na een heerlijke lunch in een plaatselijk restaurantje rijden we terug. Hier vermaken we ons met niets doen. Heerijk…! Niet veel later komen Felix en Francesca aanfietsen. Ze hebben het goed gehad. Weinig beesten gezien maar de natuur was prachtig. We hebben dus niet veel gemist.
Na onze laatste eigen gekookte maaltijd begeven we ons weer naar het restaurant. Het publiek is gewisseld. Maar al snel zitten we met een aardig groepje aan een tafel. Verhalen worden uitgewisseld en we worden verrast door de grazende nijlpaarden op de campsite. Geweldig…
Moe maar voldaan van een heerlijk relax dagje kruipen we weer in ons tentje. De laatste nacht alweer…
Vrijdag 23 december:
Er staat niet zo veel op de planning vandaag. We slapen iets langer, staan op en nemen een douche. Aangezien bijna al ons eten op is bestellen we een ontbijtje in het restaurant. Een gebakken eitje smaakt wel errug goed na weken van brood met jam en pindakaas. Langzaam aan beginnen we met inpakken en opruimen. Ja, je krijgt er een aardige bende van als je een auto tot je beschikking hebt. Ruim op tijd zit alles weer in één tas. Verbazingwekkend, dat zo’n ontplofte auto in slechts één tas past!
Tegen half drie lopen we naar het restaurant voor een lunch samen met Felix en Francesca. Daarna stappen we met zijn vieren in de auto en rijden naar Nairobi. We droppen hun in het centrum waar ze morgen verder zullen reizen naar Tanzania. Wij rijden stapvoets verder. Dit is niet echt de beste tijd om Nairobi te doorkruisen. In de spits, op vrijdag, de avond voor Kerst… Meter voor meter perst Ruud de auto naar voren. Het duurt even maar tegen zevenen bereiken we het vliegveld. We bellen het verhuurbedrijf maar er blijkt niemand te komen. We moeten de auto maar parkeren en de sleutels erin laten. Tja…, lijkt me wat riskant maar wat je wilt. We bemachtigen een plek op een overvolle parkeerplaats, pakken onze spullen en laten de auto achter.
We zijn aan de vroege kant (we wilden Nairobi voor het donker bereiken) dus alle tijd om rustig te eten. En dan begint het wachten. Onze vlucht naar Dubai vertrekt pas om 23.35 uur.
Nog even…
Zaterdag 24 december:
Ruim op tijd zit iedereen in het vliegtuig maar op de één of andere manier vertrekken we altijd te laat. Het duurt vijf uur voor we weer een voet op vaste bodem kunnen zetten. Dubai! Hier hebben we een overstap van slechts drie uur. Da’s te doen.
Wederom boarden we op tijd maar weer vertrekken we met ruim een half uur vertraging. Bijzonder. Maar niet getreurd. We worden goed verzorgt. Een ontbijtje en een lunch later (die overigens heerlijk smaken, lijkt wel bijna Kerst) landen we keurig op tijd in Düsseldorf. De tassen zijn er verrassend snel en voor je het weet zitten we in skytrain naar het station. Helaas is de trein net vertrokken waardoor we ruim drie kwartier moeten wachten. In ieder geval ruim genoeg tijd om iets warms uit de tas te toveren. Brrr, dat t-shirtje is niet meer genoeg helaas..!!
Om 14.15 uur stappen we in de trein, stappen over in Dülmen, en rijden om 16.40 uur station Glanerbrug binnen. Hier staat papa al te wachten. We zijn nog slechts een paar minuten van huis verwijderd.
We drinken samen een kop koffie en sluiten hiermee weer een waanzinnig avontuur af. Een fantastische reis, prachtige landen, veel gezien en leuke mensen ontmoet. Maar ook een reis waarin Ruud zich mateloos heeft geïrriteerd aan de cultuur en ik Afrika nog net zo fantastisch vind als altijd!
Bedankt voor het lezen en tot een volgende keer…!!
