Met de auto deel 1

Vrijdag 28 Augustus
Na een lekkere nacht staan we rond kwart over 8 op. Gelukkig voel ik me weer prima! Snel pakken we onze tas en op naar het verhuurbedrijf voor de auto. Een echte opel… euh nee, chevrolet corsa. Wat een geweld staat daar op die 4 wielen. 2 wiel aandrijving, 65 pk, dunne bandjes en het geluid bij het starten… oerend hard. Wat een bolide. Hier gaan we de komende dagen over de wegen rond Salta toeren 30% verhard de andere 70% onverhard.
Na een korte check kunnen we gaan, eerst de stad maar eens uit. Wat een chaos, voorrang van rechts heb je soms, maar ook van links, de volgende kruising juist weer niet. Handig verkeersregels. Na 15 minuten zijn we buiten de stad en gaan we richting het noorden. Prachtige bergwegen met de fraaiste vergezichten. Onderweg stoppen we regelmatig om een foto te maken en te genieten van de rust. Handig zeg zo met de auto, niks geen ge-ren naar de bus en geen gesleep met een backpack. Ideaal!

We rijden door de Quebrada de Humahuaca, een kloof ofwel gorge genaamd naar een stad in het noorden. Tegen 2 uur komen we aan in Tilcara, hier eten we even wat en vervolgens gaan we stijl tegen de berg op om de Garganta del Diablo (duivelskloof) te bekijken. Dat gaat prima met de corsa, we kijken en lopen wat rond. Vervolgens gaan we verder naar Purmamarca, het dorpje is bekend van de berg achter het dorp die 7 verschillende kleuren heeft. We halen bij de tourist info snel een kaartje en lopen het rondje van ongeveer een uur. In de ondergaande zon worden de kleuren prachtig weergegeven. Hierna maar eens op zoek naar een hostal, ook dit is niet lastig te vinden, na 2 hebben we de juiste gevonden die bij ons budget past, een super schoon hostal met een perfecte douche… Top! Snel douchen we en gaan we eten… Tot nu toe de lekkerste argentijnse steak die ik heb gegeten! Perfect… dan maar weer eens slapen.

Zaterdag 29 Augustus
Heerlijk geslapen! Vandaag vervolgen we onze via Salinas Grandes en San Antonio de los Cobres terug naar Salta. Dit kan niet anders als we naar het zuiden willen. Eerst maar eens op weg naar de Salinas Grandes, dit zijn de zoutvlaktes van Argentinie, na een uur of 2 rijden komen we aan. Dit is toch wel een beetje een tegenvaller als je de Salar de Uyuni hebt gezien. Wel leuk dat we hier zelf met de auto kunnen rijden! We maken een paar leuke foto´s en gaan weer verder. We pakken de 40, deze weg was ons verboden door de verhuurmaatschappij maar het scheelt een enorm eind omrijden, dus we pakken gewoon de 40. Dit gaat prima, echter na ongeveer een uurtje zien we een behoorlijk gat in de weg over het hoofd. Wat een klap, even zien we niets door alle stof die in de rondte vliegt. Snel checken we alle metertjes en lichtjes maar alles lijkt prima te functioneren. Wat een auto! Ondergewaardeerd!

Na de middag komen de aan in San Antonio de los Cobres, net iets buiten dit gehucht is een behoorlijk spoorbrug gebouwd. Hier gaan we dan ook naartoe. Als we uitstappen om te kijken verteld een klein jochie dat de trein er zo aankomt. Das toevallig, deze trein, de trein die naar de wolken rijdt, rijd slechts 1x per week en is een echte toeristen attractie. We hadden dit ooit al eens nagekeken maar een ritje kostte echt belachelijk veel geld. Dus daarom stonden we er met de auto! Toch toevallig dat het precies op de dag is dat wij er ook zijn.

Na een uurtje gaan we terug richting Salta, Dit is nog slechts 160 km over gravel wegen, dus het kost even tijd. Onderweg rijden we door de Quebrada del Torro, wederom een echt prachtige kloof met de mooiste uitzichten. Onderweg mogen we nog even stoppen voor de politie maar alles lijkt in orde te zijn. Nu nog ¨even¨ de stad Salta in, wat een chaos. Na vele vreemde voorrangssituaties en 4 hostals die vol waren hebben we een uur later een bed gevonden. Gelukkig. De auto kan zelfs ook nog geparkeerd worden iets verderop in de straat bij een parking.

Snel even douchen en dan eindelijk eten! Wat een dag….
 

About the author