Dinsdag 13 december:
Om 06.00 uur staan we op. Na een warme douche en het ontbijt pakken we de boel in. Op naar Bobby Tours in hartje stad. Vandaag begint ons georganiseerde tripje naar drie parken. Ben benieuwd. We zijn iets te vroeg waardoor we nog even onze laatste avonturen kunnen droppen op internet. Is Ruud ook weer gelukkig!
Om 08.30 uur worden de nodige documenten bij de bank gehaald om uur later de stad uit te rijden. Om 09.45 staan we stil. Lekke band…!! Lang leve de reserve. Niet veel later zijn we weer op pad. De weg naar Lake Manyara en Manyara National Park voert ons langs talrijke Masai dorpjes. Onze gids weet er aardig wat over te vertellen. De regering heeft speciaal waterplassen laten aanleggen om ze op één plek te houden. Normaal is het een nomadenvolk. Maar ja, door die constante verhuizingen kappen ze teveel bomen en vernielen ze teveel natuur. Met enige tegenstribbelingen accepteren ze deze maatregel steeds meer. Evenals het onderwijs wat aan de kinderen wordt aangeboden. De meesten echter houden zich liever vast aan tradities. Nog een lange weg te gaan dus…
Tegen 12.30 uur bereiken we Mto wa Mbu (vertaald; muskieten rivier) waar ons meteen een picknick lunch wordt voorgeschoteld. Heerlijk. Mijn maag is na de mix van medicatie weer aardig op de rit. En ook de koorts begint langzaam aan te zakken. Dus die lunch gaat er wel in. Na de lunch hebben we een korte pauze omdat onze gids de band moet laten repareren in het dorp. Tegen tweeën is ie terug en kunnen we op pad.
Manyara NP bestaat voor tweederde uit het Lake, het overige deel is prachtige natuur wat ons nog het meest aan de jungle doet denken. Vol, heuvelachtig en prachtig groen. Met van tijd tot tijd verrassende uitzichten over het meer. De eerste apen staan al snel op de foto, gevolgd door olifanten met hun kroost, een enorme kudde buffels, nijlpaarden, zebra’s, gnoes, flamingo’s en dik diks (kleinste antilope soort). Wauwwww…!! Tevreden verlaten we net voor het donker het park.
Aangekomen op de campsite staat de thee met een bord popcorn klaar. Nog nagenietend volgt al snel het eten. Onze kok heeft zijn best gedaan, heerlijk. Soep vooraf, gevolgd door beef stew met rijst en warme groente met als toetje vers fruit. Ondertussen worden we zelf ook aardig opgevreten door de muggen. Ondanks de lange mouwen, de lange broek die in de sokken is gepropt, de schoenen en de nodige Deet zijn die beesten niet van je af te slaan. Met zwermen tegelijk hangen zo om ons heen. Heel irritant. ‘t Is meteen wel duidelijk waaraan het dorp haar naam dankt, haha…
Na een douche duiken we ons bed in. Het is bijna 22.00 uur en de regen komt met bakken uit de lucht.
Woensdag 14 december:
Om 8.00 uur zitten we fris en fruitig aan tafel en wordt ons ontbijtje geserveerd. Wat een luxe. Gebakken eitje, vers fruit, brood, koffie/ thee/ chocomelk. Het kan niet op. We eten niet, we vreten.. Een half uurtje later zit alles weer in de auto en gaan we op pad. Bij de ingang van de Ngorongoro Conservation Area worden de tickets geregeld. Belachelijk, het kost de volle mep om er alleen maar doorheen te rijden. Ons doel vandaag is namelijk Serengeti NP. En om daar te komen moet je toch echt door de Ngorongoro CA heen. Even ter info; het verschil tussen een NP en een CA is dat in een CA mens (Masai), dier (ezels, geiten en koeien) en wild (overige dieren) gebroedelijk naast elkaar wonen en leven. In een National Park mogen geen mens en dier wonen. Da’s dus echt het rijk der dieren.
De asfalt weg wordt verruild voor gravel en al snel moeten we stoppen voor de apen op de weg. Brutale monsters. Totaal niet bang voor de auto doen ze precies waar ze zin in hebben. Haha.. het levert in ieder geval wat leuke foto’s op.
De weg loopt langs de krater naar de ingang van het NP Serengeti, waar we tegen tweeën arriveren. Eerst maar even lunchen. De broodtrommeltjes komen tevoorschijn. Super, om je heen kijkend zijn we niet de enige. Overal staan de jeeps en komen de lunchpakketjes tevoorschijn. Als we na de lunch boven op het uitzichtspunt staan is de migratie van dieren (gnoes en zebra’s) duidelijk zichtbaar. Zover je kan kijken zijn het zwarte puntjes in het landschap. Duizenden en duizenden beesten grazen en lopen hier rond. Indrukwekkend. We vonden gisteren de kudde buffels al veel, maar dit… slaat werkelijk alles. We zitten nog geen kwartier in de auto als onze gids leeuwen spot. En niet eentje, een hele zooi bij elkaar. Heerlijk zonnebadend op een blok beton. We rijden zover tot we ernaast staan. Zwaar onder de indruk weten we niet hoeveel foto’s we moeten maken. Maar het resultaat mag er zijn. Net als de foto’s van de cheetah. Huh, cheetah.. Inderdaad, cheetah… Zo verbaasd waren wij ook toen onze gids ineens 60 km per uur ging rijden (heeft ie vanaf Arusha nog niet gehaald) en naast een cheetah stopt. Zo aan de kant van de weg. Plompt verloren… Helemaal super. Lang leve het radiocontact tussen alle jeeps. Al snel staan er een tiental jeeps om het beest heen en besluit deze dan ook om er vandoor te gaan. Groot gelijk, kunnen wij ook weer verder. Inmiddels hebben we ons dakje van de jeep moeten sluiten en komt het met bakken uit de lucht. Balen, nu wordt het spotten van beesten toch wel lastig. Maar niet getreurd, het wordt vanzelf weer droger. Op weg naar de campsite zien we nog vele gnoes, zebra’s en diverse soorten antilopen. En, ergens in de verte staat nog een leeuw! We zijn verwend vandaag. Voldaan bereiken we de campsite, zetten we ons tentje op, trekken iets warms aan (we zitten inmiddels op 1290 meter boven zeeniveau en da’s voelbaar) en ploffen neer in de gezamelijke eetzaal. Geweldig, hier zie je weer dat echt iedereen hetzelfde doet. Onder de overkapping heeft iedere organisatie zijn stoeltjes uitgestald, de tafel gedekt met precies dezelfde atributen (een bord, een mok, bestek, koffie, thee, melk, chocomelk, een bord popcorn, chilisaus en ketchup) en zelfs de geblokte tafelkleedjes lijken op elkaar. Al snel stroomt het vol en is het een gezellige drukte. Uit de keuken (zo’n zelfde overkapping waar alle koks zich hebben verzameld) komt een hoop kabaal maar ook de heerlijkste gerechten. Bewonderingswaardig hoe ze een driegangen menu klaar pruttelen op een houtvuurtje bij zaklamp licht. Na de soep, de spagetti bolognese en het fruit kletsen we nog kort na met onze gids. En als onze foto’s veilig op de laptop staan kruipen we ons tentje in. Het is immers al 21.15 uur. Slaap lekker!!
Donderdag 15 december:
Brrr, dat was weer een koud nachtje. Het is dan ook niet zo erg dat de wekker al op 05.30 staat. Kleren aan, plens koud water in het gezicht en klaar voor vertrek.
We hebben onze gids opdracht gegeven om luipaarden te zoeken. Da’s de enige van de Big Five (olifant, buffel, leeuw, neushoorn en luipaard) die we nog missen! Vol goede moed gaan we op pad, met z’n drieën speuren we de horizon af. Al snel stuiten we op een enorme kudde olifanten. En met enorm bedoel ik ook enorm. Honderd is er geen. Super! In de rest van de uren die we rondrijden passeren nog vele antilopen, nijlpaarden, buffels, gnoes en nog meer olifanten (die een complete baddersessie weggeven voor ons op de weg) de revue. Helaas geen leeuwen, luipaarden of cheetahs. De natuur echter is compleet het tegen over gestelde van Manyara. De Serengeti is met name steppe/ savanne land. De oneindige vlakte wordt onderbroken door acaciabomen.
Tegen elfen zijn we terug op de campsite. Hier staat de brunch al klaar. Quiche, pannekoeken, brood, salade en koffie/ thee. Honger lijden gaat je hier niet lukken. Na de brunch pakken we ons spullen bij elkaar en is het tijd om heel langzaam de Serengeti te verlaten. Via allelei smalle weggetjes waar een 4×4 niet geheel overbodig is, bereiken we iets na drieën de ingang weer. Eigenlijk net iets te laat (we hebben betaald voor 24 uur) maar onze gids weet alles recht te praten. Net buiten de poorten, en dus in de Ngorongoro CA lopen we een cheetah tegen het lijf. Verder is de migratie ook nu weer duidelijk zichtbaar. Oneindig veel stipjes bedekken het landschap zover je kan kijken. Helemaal goed.
Aan het eind van de dag komen we aan bij de rand van de Ngorongoro krater. Hier slaan we onze tent weer op. Nemen een douche en kleden ons warm aan (De hoogte is inmiddels 2300 meter boven zeeniveau, nix te warm meer dus). En net als gisteren doen nog vele mensen dat met ons. We zitten net rustig te eten als iedereen onrustig wordt. Snel is duidelijk waarom. Er loopt een buffel, een leeuw en een olifant tussen de tentjes door. Hmm, vannacht maar niet zonder zaklamp het terrein over.
Wederom op tijd liggen we in bed. En met het geluid van grazende buffels om de tent vallen we in slaap.
Vrijdag 16 december:
Om 06.00 uur zitten we aan de ontbijttafel. Een half uurtje later in de jeep en tegen 07.00 uur beginnen we aan de afdaling de krater in. Binnenin is een klein bos te vinden, een groot meer, wat kleinere plassen en verder vooral niets. Een kale vlakte. Ideaal dus om wild te spotten. Het duurt dan ook niet lang voor de eerste beesten op de foto staan. Enorme kuddes olifanten, gnoes, buffels, gazelles, nijlpaarden en zebra’s zijn aanwezig. En dan daar ineens, enkele tientallen meters van ons vandaan, liggen vier leeuwen. Net iets te ver voor een mooie foto. Helemaal nu onze grote lens niet meer werkt zoals dat zou moeten. Tactisch tijdstip ook weer dat dat ding er de brui aan geeft. Maar goed, niet getreurd, met de verrekijker kunnen we het prima zien. En als we later nog een vijftal neushoorns hebben bekeken zijn we tevreden. Het is al bijna 13.00 uur als onze gids een radiobericht ontvangt. Leeuwen op de weg. En niet zo ver van waar wij nu staan. En ja hoor, op de aangegeven plek liggen 5 leeuwen te zonnebaden. Een vrouwtje en vier mannetjes van ongeveer één jaar oud. Echt helemaal super. En zo dichtbij. Het mannetje en de vader van deze kroost ligt verderop in de heuvels. Onze fotocamera draait overuren, wij blijven ons verbazen en het wordt drukker en drukker. Eén voor één lopen de leeuwen weg. Wij en nog 15 andere jeeps kijken ze na.
Voldaan verlaten we de krater. In het camp staat de lunch klaar en als we deze op hebben is het tijd om op te ruimen en te vertrekken. Ook in de CA hebben we maar 24 uur, dus dat gaat nog krap genoeg worden. Te krap dus. Maar ook aan deze poort weet onze gids het weer recht te praten en kan de tocht terug naar Arusha beginnen. Hier arriveren we tegen 19.00 uur. We kletsen nog wat na en rijden dan het drukke Arusha in, terug naar de campsite aan de rand van de stad.
Serengeti NP en de Ngorongoro waren niet helemaal wat we ervan verwacht hadden maar ondanks dat was het een zeer gezellige en geslaagde tour!
Na een douche en een biertje duiken we ons bed in. Morgen slapen we uit..!!