San Christobal de las Casas

Maandag 25 januari:
Om 8.00 uur gaat de wekker. We hebben redelijk geslapen, wel wat fris!
Het hostel biedt een heerlijk ontbijtje van toast met jam en wat vers fruit. Perfect. In de binnentuin staan tafels en stoelen. Toch een beetje jammer dat de temperatuur ook overdag een stuk minder is. ‘s Ochtens en ‘s avonds is het ronduit koud. Overdag zou het kwik nog moeten stijgen tot zo’n 20 graden. We zullen zien want nu zitten we voornamelijk in elkaar gedoken te genieten van een warm kopje thee…
We maken ons rustig klaar en gaan dan op pad. We hebben vandaag de hele dag om rustig rond te dwalen door de stad. Deze stad kent vele kerkjes, pleintjes, musea en markten. De musea laten we voor wat ze zijn, maar de pleintjes en marktjes met tussendoor een kerkje pakken we wel mee.

Twee kerken staan op een heuvel van waaruit je een overzicht hebt over (een deel) van de stad. Wel aardig, en we hebben in ieder geval iets aan onze conditie gedaan voor we het volgende terrasje opzoeken om iets te eten en drinken. Haha. In de zon is het goed toeven en bij tijd en wijle zelfs aan de warme kant.
Helaas koelt het tegen vijven af en begeven we ons weer richting ons hostal. Waar we in de living plaatsnemen om even te chillen en onze website bij te werken. Dan iets warmers aan, in zoverre we dat bij ons hebben. Ach laagjes zijn ook in, en dan de stad in om onze laatste maaltijd voor vandaag te regelen.
We beginnen in een barretje waar ze 2×1 voor cocktails rekenen. Niet gek. We bestellen twee mojito’s. Een keer moet je ze toch proberen he. En dan beter voor een leuk prijsje dan voor je hele maandsalaris in Nederland! Een bord nacho’s met kaas en bonendrap erbij en ons voorgerechtje is compleet. Wat een leven. Je zou ons zo eens moeten zien zitten… zucht…
Als we afrekenen blijkt 2×1 een heel andere betekenis te hebben. In plaats van 2 halen 1 betalen is één cocktail 30 pesos en twee voor 50 pesos. Hmmm, wie hier de logica van ziet, we horen het graag.
In het tweede bar/ restaurantje bestellen we een salade met, juist ja, nog maar een mojito. Nog een mojitootje later is het na elfen en gaan we terug. Bij het hostel blijken nog aardig wat gasten bij het kampvuur te zitten dus schuiven we aan. Best goed toeven bij het vuur. Vele verhalen gaan de ronde en als het na twaalfen is gaan we slapen.

Dinsdag 26 januari:
Om acht uur gaat de wekker. We volgen hetzelfde ochtend ritueel als gister. Alleen is het nu gezellig druk bij het ontbijt. Tegen tienen gaan we op pad. We pakken een klein lokaal busje naar San Juan, een traditioneel dorpje waar je de kerk moet bezoeken omdat ie zo bijzonder is.
Het is markt als we aankomen. Meteen springt de kerk in het oog. Een wit gebouw met enkele bogen boven de ingang. Ze zijn blauw en groen geschilderd met prachtige versieringen. Aangekomen blijk je eerst een kaartje te moeten kopen bij de toerist office. Wisten we wel, wat dat stond ook in onze LP, maar eigenwijs he. We zoeken de toerist office die natuurlijk stijl aan de andere kant van het plein ligt. Met twee kaartjes proberen we het opnieuw. En niet voor nix. Binnen vallen we bijna om van verbazing. Kaarsen, kaarsen en nog eens kaarsen. En druk. Op de vloer liggen allemaal dennenaalden. Overal zitten mensen op de grond en hebben ze tientallen kaarsen voor zich aangestoken. Ze voeren rituelen uit waar je naar blijft kijken. Compleet met Coca Cola, Fanta en kippen die na enkele minuten alleen nog wat stuiptrekkingen vertonen! Zo nu en dan hoor je buiten vuurwerk afgaan en komen mensen met muziek en stinkende rokende tortsen de kerk in om een ander ritueel uit te voeren. Af en toe proberen we van een engels talige gids wat info op te pikken maar dat lukt helaas maar matig. Ruim drie kwartier later verlaten we de kerk. Nog nooit hebben we het zo lang volgehouden om een kerk te bekijken!
Buiten komen we nog even bij van alle indrukken…
Na het kopen van wat drinken met wat lekkers sjouwen we over de markt. Hier kun je werkelijk alles kopen. Van groente en fruit tot hamers tot souvenirs. Via het kerkhof bij de oude kerk (die is afgebrand; hoe is het mogelijk!!) lopen we terug naar de bus. Niet veel later vertrekt deze.

We laten ons enkele kilometers voor San Chrisbobal afzetten, bij een reservaat. Hier schijn je prachtige wandelingen te kunnen maken en er zit veel wild. Vol goede moed gaan we op pad. Niemand te bekennen bij de ingang, dan maar zonder kaartje naar ‘binnen’. Een behoorlijk stijl pad, afgewisseld met tredes leidt ons naar boven. De omgeving lijkt op Nederlands bos. Niet bijzonder dus als je weet dat je enkele duizenden kilometers verderop staat. Maar we laten ons niet ontmoedigen. Na het nuttigen van de gekochte mandarijntjes op de markt vervolgen we onze weg. Bijna boven horen we wat geritsel. We kijken en kijken maar verder dan geritsel komen we niet. We nemen ons voor dat het een enorm groot beest is. Hebben we dat stuk tenminste niet voor niets gelopen. Boven, waar van een uitzicht geen sprake is, eten we onze lunch. Een soort suikerbrood alleen dan met appel/ kaneel smaak. Errug lekker.Dan begint de tocht naar beneden. Een goede twee uur later staan we weer aan de weg. Er komt direct een busje aan die we aanhouden. En met een beetje proppen past het precies en zijn we onderweg naar San Christobal.

Het is pas half vier als we terug zijn in het hostal. We pakken een bankje en gaan aan de slag met onze planning. Heel globaal hadden we die op dag één wel gemaakt maar bijstellen kan geen kwaad. Een goede twee uur later zijn we bijna bevroren, maar de planning is rond. Het past wederom weer eens precies wat we willen. Alleen hopen we natuurlijk wel dat we ergens nog een dagje inlopen zodat we een extra dagje aan het strand kunnen liggen. De tijd zal het leren.
Snel onze warmste kleren weer aan en de stad in. Het is een redelijk restaurantje, alleen hebben ze geen mojito’s. Helaas, dan maar een biertje. Ook lekker. Later blijkt dat het enige lekkere te zijn. De spagetti carbonara van Ruud is gekookt in olie, zo vet en ze hebben de carbonara smaak vergeten toe te voegen. De taco’s die ik heb besteld zijn minstens een week oud en niet te pruimen. Een beetje jammer zo op de laatste avond in Mexico! Een potje yatzee maakt de avond goed en tevreden lopen we terug.
We pakken onze tassen in en gaan op tijd naar bed. Morgen wordt een lange dag…

About the author