Vervolg woensdag 17 september ´08
De rest van de dag en avond blijft het regenen. Zelden zoveel water gezien. Echt in Nederland hoeven we niet meer te klagen hoor. Onder de afdakjes van alle winkeltjes en vele touroperators door zoeken we een plek om onze juist gekozen tour te boeken. Volgens mij hebben we ze allemaal gehad als we besluiten het gewoon in ons hostel te regelen.
Vele dollars lichter gaan we ons op de kamer nog even omkleden. Iets warmers aantrekken, want de 30 graden halen we helaas niet meer. Lange broek en een vestje is meer op de plek. Opnieuw onder de afdakjes door naar het restaurant. Een errug leuk plekje dat half open is omdat er een boom midden in staat. Het lijkt wel of je midden in de jungle zit.. We beginnen met een kop warme koffie en thee om vervolgens te gaan eten.
Daarna rechtstreeks naar bed. Morgen weer op tijd dag. En maar duimen dat het droog is!
Donderdag 18 september ´08
Zachtjes tikt de regen op ons… Je begrijpt het al, als we wakker worden om half 7 valt het alweer met bakken uit de lucht. Omdat ze hier niet aan geld terug doen, staan we toch maar op. Douchen en keurig om half 8 staat er een busje van de organisatie voor ons klaar. We worden eerst naar de Hanging Bridges gebracht. Hier start een wandeling door secondary cloud rainforest. Wat net zoveel betekend als de tweede bebossing, het eerste is ooit volledig gekapt voor landbouw. Cloud forest ontstaat hier omdat de warme lucht vanuit de carribische kust en de wat koelere lucht vanuit de pacifische kust hier botsen waardoor er wolken ontstaan. De vegetatie is dan heel anders dan in normaal regenwoud. Wanneer de tocht begint is het droog. De weergoden zijn ons goed gezind. We zijn net op weg als we het eerste vreemde beest tegenkomen. Geen idee meer hoe het heette maar het was een uitvergrote rat. Niet veel later volgt er een uil, een armadillo, een tarantula en een grijze vos. Tegen het einde aan zien we nog hummingbirds. Zo schattig. Het schijnt dat deze beestje maar ongeveer 3 jaar leven omdat ze zo´n ongezonde leefstijf hebben. Ze maken zich veel te druk. Tussen de beesten door verteld onze gids nog het één en ander over de bomen en planten. Wisten jullie bijvoorbeeld dat een boom geen jaarringen heeft omdat ze in Costa Rica geen seizoenen hebben weet een boom simpelweg niet wanneer hij een jaartje ouder wordt. Toch grappig!
Een indrukwekkende 2 uur later staan we weer bij de ingang. Klaar om richting de canopy te gaan.
Met een busje worden we weggebracht waar we nog op 6 anderen wachten. Om 11.00 uur (het laatste half uur heeft het weer geregent maar nu is het droog) worden we in onze harnasjes gehesen. We krijgen instructies en dan kan de tocht over de ziplines (kabelbaan waar je vanaf glijdt) beginnen. In totaal zijn er 14 kabels waarvan de hoogste op 100 meter boven de grond hangt en de langste is 750 meter is. Echt super. Af en toe heb je zelfs de tijd om om je heen te kijken. En af en toe moet je goed stuur houden wil je niet een halve boom met je meenemen. Halverwege zit er een ´rappel´in. Abseilen dus. Heel kort maar hoor maar je voelt het goed in je buik. Net voor we aan de laatste twee ziplines beginnen kun je de ´Tarzan swing´doen. Je staat op een hoog platform en maakt een kleine vrije val om vervolgens zoals Tarzan dat doet, heen en weer te slingeren aan het touw. Het ziet er goed uit maar als we eenmaal bovenaan staan beginnen de handjes en knietjes toch wel wat te bibberen. Veel tijd om na te denken heb je niet want je krijgt een duwtje in je rug en valt dan naar beneden. Wat een kick, vooral het eerste stuk. Diverse Tarzan kreten worden ten gehore gebracht… veel wildlife zal er in de omgeving niet meer zijn!
De laatste twee ziplines worden door iedereen volbracht en na anderhalf uur is de pret over. We worden keurig met de bus weer gedropt bij ons hostel. Het was een ervaring..!
Vanmiddag hebben we een reservering gemaakt voor de bus van morgen richting Nicaragua. Dat domme ding passeert rond half 8 ´s ochtends de kruising waar wij opstappen op de highway, wat betekend dat we om 04.30 uur de bus vanuit Santa Elena moeten hebben. Niet tof, maar ja, je moet wat he.
Vanavond bezoeken we nog een kikkertuin, dan eten en hopelijk op tijd in bed.
Adios Costa Rica!
